Χρόνια τώρα, η πόλη ήταν αφημένη στο έλεος της υποβάθμισης και της εκποίησης. Όλες οι ζωτικές δυνάμεις της πόλης κατεδαφίστηκαν από τον οδοστρωτήρα του εύκολου πλουτισμού, και κάθε τι δημιουργικό έπαψε. Η πόλη σταμάτησε ακόμα και να παράγει –κι από φτωχομάνα έγινε φραπεδούπολη. Μια δράκα γελοίων αυτο-ανακυκλώνονταν στα αξιώματα, χρησιμοποιώντας ως άλλοθι το υπαρκτό πρόβλημα του αθηνοκεντρισμού προκειμένου να δικαιολογούν την μικρότητά τους και την στοχοπροσήλωσή τους στις πάσης φύσεως τρωκτικές δραστηριότητες του πλούτου της πόλης.
Μπροστά σ’ αυτό το μεγάλο φαγοπότι, η ανοχή του λαού εξαγοράζονταν μέσω του εύκολου πλουτισμού και της ξελογιασμένης κατανάλωσης: Τόσα χρόνια, όλοι αυτοί μας τάιζαν στο στόμα για να μας κρατήσουν δεμένα τα χέρια.
Σήμερα, οι καιροί αλλάζουν. Η εποχή της παρασιτικής επιβίωσης της χώρας -να καμώνεται με δανεικά ότι είναι Δύση τελειώνει δραματικά, μ’ ένα γενικευμένο σάλπισμα εκποίησης της χώρας μας.
Σ’ αυτό το κλίμα, είναι καιρός και για τη νύφη του Βορρά να βγει στο παζάρι.
Απαραίτητη προϋπόθεση, το ρετουσάρισμα στην φυσιογνωμία, και η δημιουργία κατάλληλου κλίματος που θα διευκολύνει στην συνδιαλλαγή. Γιατί ήδη στους προθαλάμους συνωστίζονται τα επιτήδεια κοράκια, νεο-οθωμανοί και σιωνιστές επιχειρηματίες, αμερικανοί αξιωματούχοι, βρετανοί διπλωματικοί ακόλουθοι και πανεπιστημιακοί η οποίοι προβάρουν τα κοστούμια των νέων, πραγματικών αρχόντων της πόλης. Πίσω τους, ακολουθεί όλος εκείνος ο συρφετός που θ’ αναλάβει να ξεπουλήσει την Θεσσαλονίκη, αριστεροί και δεξιοί, περισπούδαστοι επιχειρηματίες των ελληνοτουρκικών επιμελητηρίων, διάφοροι σοφιστικέ πανεπιστημιακοί που το παίζουν οι ευαίσθητοι των σαλονιών, κυρίες με γούνες, κύριοι με λιμουζίνες, και κάτι μπαρόβια πλουσιόπαιδα. Όλοι αυτοί, συνθέτουν ένα νέο κοινωνικό στρώμα που κυριαρχεί μέσα στην πόλη και φιλοδοξεί να πραγματοποιήσει μια ριζική πλαστική εγχείρηση στο πρόσωπο της. Είναι ένας μεταμοντέρνος, αλλοπρόσαλος στρατός καθειρώνει νέα ήθη, που κυριαρχούν σε κάθε γωνία της παρηκμασμένης πόλης. Είναι τα ήθη υποτίμησης της ταυτότητας των κατοίκων της, και εκφράζονται μέσα από την κατεδάφιση και την υπονόμευση οτιδήποτε παραπέμπει στον πρώτερο βίο και στην ιδιοσυγκρασία του ελληνικού λαού. Είναι τα ήθη που προβάλουν ως «χρυσή εποχή της πόλης» την Οθωμανική, πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη των αρχών του περασμένου αιώνα, ήθη που μπορεί κανείς να συναντήσει παντού μέσα στην πόλη, από το Μέγαρο Μουσικής και το Πανεπιστήμιο, μέχρι τις πολυτελείς δεξιώσεις στο Μακεδονία Παλάς και τις συνελεύσεις των μοδάτων αντιεξουσιαστών της πόλης.
Σ’ αυτό το κλίμα, είναι που η πολιτική σκηνή της πόλης, αυτό το τσίρκο των ελάχιστων και των μηδενικών εμπλουτίζεται με τα νέα, πιο φιλόδοξα και λαμπερά αστέρια.
Αυτά τα συμφέροντα κι αυτές τις εξελίξεις εκφράζει η υποψηφιότητα Μπουτάρη, όσο κι αν προσπαθεί να κρυφθεί πίσω από το προσωπείο της ανανέωσης. Γι’ αυτό και δεν έχει πάψει στιγμή να δηλώνει πώς δεν τον ενοχλεί το μνημόνιο, πώς είναι φίλος με τους Τούρκους επιχειρηματίες, πώς θέλει να ανακαινίσει το οθωμανικό και τον εβραϊκό χαρακτήρα της πόλης. Γι’ αυτό τον στηρίζουν από κοινού, οι κατεδαφιστές της χώρας, η δοτή κυβέρνηση του Γεώργιου Παπανδρέου, αλλά και η Ντόρα Μπακογιάννη μαζί με το υπό σύσταση κομματίδιό της.
Τα ίδια συμφέροντα εκφράζει και ο κύριος Ευθυμιάδης, που δεν κρύβει τις φιλίες του με τον Νίκολας Μπέρνς και τον Νίμιτς, και προωθεί ανοιχτά την υποψηφιότητά του ως τη σκληρή φωνή των νεοφιλελεύθερων επιχειρηματιών μέσα στην πόλη.
Αυτοί καλούνται σήμερα να πραγματοποιήσουν την αλλαγή του κλίματος στην πόλη, και να ξεκινήσουν τις διαδικασίες της μετάβασης από τον Καρνάβαλο και τον Κλεπταποδόχο, την υποβάθμιση και την μιζέρια, σε μια φτιασιδωμένη, αγνώριστη, ξεπουλημένη μητρόπολη όπου κουμάντο πάνω από τα κεφάλια των υπηκόων θα κάνουν οι άρχοντες και τα αφεντικά της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων.
Τσιπιρίπο 